Pierwsze objawy zaćmy. Jak wygląda jej leczenie?

Nie znamy do końca czynników prowadzących do procesów przebudowy w włóknach soczewki oka i do jej mętnienia. Za jeden z czynników uznaje się stres oksydacyjny czyli stan braku równowagi pomiędzy działaniem reaktywnych form tlenu (wolnych rodników) a biologiczną zdolnością do szybkiej detoksykacji reaktywnych produktów pośrednich lub naprawy wyrządzonych szkód. Inne czynniki, które przyczyniają się do zaćmy to m.in.: naturalne procesy starzenia, promieniowanie UV, cukrzyca, palenie tytoniu, urazy oczu, niektóre operacje oczu (np.usunięcie ciała szklistego z oka) oraz zażywanie niektórych leków (np. kortyzonu). Do zachorowania na zaćmę predestynuje także duża krótkowzroczność. Kiedy matka przechodzi różyczkę podczas ciąży, płód może być obarczony zaćmą wrodzoną.

Zmętnienie (nieprzezroczystość, nieprzezierność) soczewki objawia się w postaci takich dokuczliwych objawów jak:

• pogorszenie widzenia na odległość
• problem z postrzeganiem oraz rozróżnianiem barw
• wrażenie nadmiernej intensywności barw
• lepsze widzenie w pochmurne dni
• widzenie przedmiotów „jak przez brudną szybę”
• pogorszenie się samoobsługi w związku z zaburzeniami widzenia
• nadwrażliwość na światło
• spowolnienie akomodacji oka do warunków oświetleniowych
• pogorszenie widzenia przestrzennego
• ostrzeganie aureoli wokół źródeł światła (efekt halo)

Objawy te często składane są na karb przemęczenia, ale jeśli utrzymują się od dłuższego czasu i nie znikają mimo tego, że jesteśmy wypoczęci i nie znajdujemy żadnych obiektywnych przyczyn ich zaistnienia, musimy udać się do okulisty. Doświadczonemu lekarzowi wystarczy, że obejrzy zmętniałą soczewkę przy poszerzonych źrenicach. Dodatkowe badanie dna oka ma na celu oszacowanie jakości widzenia po zabiegu i oszacowanie ryzyka jakie zabieg niesie dla siatkówki.

Jedynym sposobem pozbycia się zaćmy jest jej operacyjne usunięcie. Obecnie zaćmę operuje się już na wczesnym etapie. Nie czeka się, aż soczewka osiągnie taki etap zmętnienia, że pacjent ma trudności z normalnym codziennym funkcjonowaniem. Zresztą zbyt długie odwlekanie interwencji chirurgicznej może doprowadzić do stanu, w którym włókna soczewki ulegają stopniowemu upłynnianiu, powodując przesunięcie się jądra soczewki w dół, co w dalszej kolejności może prowadzić do nieodwracalnej ślepoty. Stan ten nosi miano zaćmy przejrzałej.

W Klinice SwissLaser leczymy zaćmę metodą Fakoemulsyfikacji. Jest to metoda polegająca na usunięciu zaćmy za pomocą ultradźwiękowej końcówki i wszczepieniu sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu powierzchniowym aplikowanym w postaci żelu lub kropli do worka spojówkowego. Na miejsce usuniętej soczewki wkłada się nową – elastyczną, zwijalną, akrylową, która sama rozwija się w torebce naturalnej soczewki i osadza we właściwym miejscu w gałce ocznej. Nacięcie jest minimalne (od 1,5 do 3 mm). Mamy wiele typów soczewek, które mogą przy okazji skorygować wady wzroku takie jak krótkowzroczność, nadwzroczność, starczowzroczność czy astygmatyzm.

Pacjenci, którzy decydują się na wykonanie zabiegu u nas, bądź w innych placówkach prywatnych, mają do wyboru szeroką gamę sztucznych soczewek PREMIUM. Obok bezwzględnych wskazań medycznych, w kalkulacji soczewki wszczepialnej podczas planowania operacji zaćmy zawsze brane są pod uwagę indywidualne potrzeby pacjenta. Podczas operacji zaćmy skorygować można nie tylko krótko- czy dalekowzroczność, ale też astygmatyzm oraz starczowzroczność. W przypadku wyboru soczewek PREMIUM oprócz usunięcia zaćmy pacjent może więc liczyć na bardzo dobrą ostrość wzroku do dali, bliży (35-40 cm) oraz odległości pośredniej (60-90 cm).

Pacjenci decydujący się na operację zaćmy w ramach NFZ muszą przystać na oferowaną w jej ramach standardową soczewkę jednoogniskową. Refundowana soczewka jednoogniskowa oznacza, że pacjent będzie widział wyraźnie albo z bliska, albo z daleka – np. będzie mógł bez okularów prowadzić samochód, ale już do czytania będzie ich potrzebował.

Zabieg usunięcia zaćmy nie jest skomplikowany, a powikłania dotyczą jedynie 1-2% przypadków. Rekonwalescencja obejmuje:

• unikanie gwałtownych wstrząsów, wysiłku fizycznego i głębokiego pochylania przez około 2-3 miesiące po zabiegu.
• wizyty kontrolne, oraz stosowanie kropli antybiotykowo-steroidowych (mających na celu m.in. zmniejszenie ciśnienia wewnątrz oka) przez okres 3-4 tygodni.
• prawidłowe zakraplanie leków: należy odciągnąć dolną powiekę, a wzrok skierować ku górze. Aplikacja powinna odbywać się, kiedy pacjent leży – po jej zakończeniu należy zamknąć powieki na około minutę.

Rana pooperacyjna goi się około 6 tygodni. W tym czasie można mieć wrażenie obecności ciała obcego w oku, ale w żadnym wypadku nie należy oka trzeć ani uciskać.