O filmie "Sztuka płakania"

Vivarto przedstawia film pt. SZTUKA PŁAKANIA

Tytuł oryginalny: Kunsten at græde i kor
Reżyseria: Peter Schønau Fog
Scenariusz: Bo Hr. Hansen
Zdjęcia: Harald Gunnar Paalgard
Muzyka: Karsten Fundal
Montaż: Anne Østerud
Na podstawie powieści Sztuka płakania (Kunsten at græde i kor) Erlinga Jepsena
Dania 2006
Czas projekcji: 106 min

Premiera: 16 maja 2008

Dystrybucja:
VIVARTO sp. z o. o., ul. Franciszkańska 8/2, 00-214 Warszawa
tel: + 48 22 35 39 602, fax: + 48 22 35 39 603
E-mail: dystrybucja: [

](mailto:[email protected])
promocja: [

](mailto:[email protected] <br>
media: [email protected])
[

](http://www.vivarto.pl)

WYSTĘPUJĄ:
Jannik Lorenzen - Allan
Jesper Asholt - Ojciec
Hanne Hedelund - Matka
Julie Kolbech - Sanne

NAGRODY I NOMINACJE m.in.:
2008 – duński kandydat do Oscara
2008 Robert Festival – Robert – Najlepszy Reżyser – Peter Schønau Fog
2008 Robert Festival – Robert – Najlepszy Film – Peter Schønau Fog, Thomas Stenderup
2008 Robert Festival – Robert – Najlepsza Muzyka – Karsten Funda
2008 Robert Festival – Robert – Najlepszy Scenariusz Oryginalny – Bo Hr. Hansen
2008 Robert Festival – Robert – Najlepszy Aktor Drugoplanowy – Jesper Asholt
2008 Robert Festival – Robert – Najlepsza Aktorka Drugoplanowa – Hanne Hedelund
2008 Robert Festival – Robert – Najlepsze Kostiumy – Margrethe Rasmussen
2008 Robert Festival – Robert (nominacja) – Najlepsza Aktorka – Julie Kolbech
2008 Robert Festival – Robert (nominacja) – Najlepsze Zdjęcia – Harald Gunnar Paalgard
2008 Robert Festival – Robert (nominacja) – Najlepsza Scenografia – Søren Krag Sørensen
2008 Bodil Awards – Nagroda Bodil – Najlepszy Aktor - Jesper Asholt
2008 Bodil Awards – Nagroda Bodil – Najlepszy Film
2008 Bodil Awards – Nagroda Bodil (nominacja) – Najlepszy Aktor – Jannik Lorenzem
2008 Bodil Awards – Nagroda Bodil (nominacja) – Najlepsza Aktorka Drugoplanowa – Hanne Hedelund
2007 Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy – „Nowe Filmy, Nowi Reżyserzy” – Najlepszy Scenariusz
2007 Nordic Council – Nagroda Filmowa Nordic Council
2007 NatFilm Festival – Night Dreamer Award
2007 Lecce Festival of European Cinema – Nagroda FIPRESCI
2007 Istanbul International Film Festival – Nagroda FIPRESCI
2007 Göteborg Film Festival –Nordic Vision Award – Najlepsze Zdjęcia – Harald Gunnar Paalgard
2007 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Bratysławie – Najlepsza Aktorka – Julie Kolbech
2007 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Bratysławie – Nagroda Słowackiej Telewizji
2007 Brussels European Film Festiwal Nagroda Prime TV – Najlepszy Film
2007 Międzynarodowy Festiwal Filmowy Festroia – C.I.C.A.E. Award
2007 Międzynarodowy Festiwal Filmowy Festroia – Wyróżnienie Specjalne First Works Section
2006 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastian – Nagroda Młodego Jury – Peter Schønau Fog
2006 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Tokio – oficjalna selekcja
2006 Międzynarodowy Festiwal Filmowy Mannheim-Heidelberg – Nagroda Publiczności
2006 Międzynarodowy Festiwal Filmowy Mannheim-Heidelberg – Award of Independent Cinema Owners
2006 Międzynarodowy Festiwal Filmowy Mannheim-Heidelberg – Wyróżnienie Specjalne
2006 AFI Fest – Wyróżnienie Specjalne

SYNOPSIS:
Życie jedenastoletniego Allana nie jest łatwe. Jego rodzice już dawno przestali zajmować się swoim małym sklepem, nocami słychać tylko cichy płacz ojca rodziny, który nie ma nawet siły walczyć o własny kawałek kołdry. Matka chłopca próbuje przejść przez życie, zażywając środki nasenne, czternastoletnia siostra poszukuje normalności poza domem. Allan nie wie, jak wygląda życie w innych rodzinach, ale stara się zrobić wszystko, żeby uszczęśliwić swoich bliskich.

Choć nie zna jeszcze granicy pomiędzy dobrem a złem, próbuje szukać właściwych rozwiązań poprzez dziecięcą intuicję. W dzień walczy o rodzinny interes, nocami namawia siostrę, żeby uspokoiła ojca, stosując swoje tajemnicze i niezawodne metody. Pewnego dnia chłopiec odkrywa, że cierpiący ojciec potrafi wygłaszać płomienne przemówienia na pogrzebach. Oczyszczające tyrady okazują się doskonałą terapią dla słabego, zmęczonego życiem człowieka. Chłopiec postanawia zadbać o to, by w rodzinnej miejscowości nie zabrakło pogrzebowych uroczystości...

Sztuka płakania to film oparty na motywach powieści Sztuka pakania (Kunsten at græde i kor) Erlinga Jepsena. Przejmująca, pełna czarnego humoru opowieść o dziecięcym świecie i trudnym dorastaniu w hermetycznej jutlandzkiej społeczności.

CIEKAWOSTKI:
• Sztuka płakania to duński kandydat do Oscara 2008.
• Film, choć jest produkcją duńską, pokazywany był w Danii z duńskimi napisami ze względu na silny jutlandzki akcent, którym posługują się aktorzy.

KRYTYCY O FILMIE:
To prawdziwa tajemnica, w jaki sposób Peter Schønau Fog zdołał połączyć w spójną całość studium wiejskiej społeczności, problem molestowania seksualnego, przejmującą tragedię i czarny humor. Ekscentryczne studium jutlandzkiej rodziny wczesnych lat siedemdziesiątych widziane niewinnymi oczami jedenastoletniego chłopca. Ten niezwykle nowatorski i niekonwencjonalny obraz podejmuje tematy tabu w sposób empatyczny, inteligentny i wdzięczny.
Jonathan Holland, Variety

Druzgoczący emocjonalnie i zaskakująco dojrzały, niebywały debiut.
Steve Gravestock, Toronto International Filmfestival

Młody skandynawski geniusz zmaga się z bergmanowską problematyką rodzinnego tabu z patosem, humorem i życzliwym spojrzeniem.
Chiseko Tanaka, Tokyo International Film Festival

REŻYSER O FILMIE:
Oprac. Emanuel Levy: [

](http://artofcrying.blogspot.com/)

Tworzenie Sztuki płakania było bardzo długim procesem. Peter Schønau Fog pracował nad filmem ponad pięć lat, dopracowując scenariusz razem ze scenarzystą Bo Hr. Hansenem. Musieliśmy wprowadzić sporo poprawek, żeby uszczęśliwić widza – mówi.

Scenariusz powstał na podstawie częściowo autobiograficznej powieści Erlinga Jepsena, dramaturga z dwudziestoletnim stażem. To jego druga powieść i pierwszy pełnometrażowy film Schønau Foga. Choć powieść jest autobiograficzna, Jepsen opowiada historię, używając swojego pisarskiego warsztatu. W tej opowieści jest więc tyle prawdy, ile w jego potrafił przekazać, mówi Peter.

Tak jak w książce, film opowiadany jest z perspektywy jedenastoletniego chłopca. Jest on częścią dysfunkcyjnej rodziny, ale jest zbyt młody i naiwny by zrozumieć, że nie przypomina ona innych – normalnych rodzin. Chociaż główny wątek tematyczny jest trudny, całość opowiedziana jest w ciepły, nawet humorystyczny sposób. W rzeczywistości książkowa czternastoletnia siostra przez lata przeżywała traumę wywołaną molestowaniem seksualnym i przebywała w różnych instytucjach psychiatrycznych, ale z chwilą opublikowania książki w sposób niezwykły zaczęła wychodzić z kryzysu. To tak jak w bajce – kiedy mówisz na głos imię trolla, on znika, mówi Peter. Nie zakładałem od razu łączenia elementów tragizmu i humoru w swego rodzaju dziwny emocjonalny posiłek. Moim podstawowym celem było przekazanie głównej idei. Kiedy czytałem powieść poczułem, że gdybyśmy byli w stanie opowiedzieć to tak, jak on – oczami chłopca, moglibyśmy sprawić, aby ludzie rzeczywiście ośmielili się zostać w kinie”. - mówi

To dramat opowiadany z perspektywy jedenastoletniego chłopca, który nie wie właściwie, czym jest dramat. Historia pokazana przez pryzmat niewinności dziecka, które nie rozumie otaczającego go świata. Nie chcemy żartować z bardzo tragicznego tematu, próbujemy natomiast pokazać go w sposób, który pozwoli ludziom głębiej zrozumieć sam problem. Niektórzy myślą, że jestem cynicznym reżyserem, który potrafi żonglować ludzkimi uczuciami. Z pewnością nie jest to mój cel.

W Dani zawsze po zakończeniu projekcji na sali panuje cisza. To z pewnością nie jest film, po którym widzowie od razu powrócą do dyskusji, którą przerwali przed wejściem do kina, jak często dzieje się w przypadku innych produkcji. Duńska publiczność potrafiła to docenić. Zostaliśmy wyróżnieni nagrodą Nordic Council Prize za Najlepszy Skandynawski Film Roku.

Chyba najbardziej zaskakującą rzeczą w tym filmie jest fakt, że mimo iż film jest duński, musiał być pokazywany duńskiej publiczności z napisami. Film był kręcony w południowej Jutlandii, kilometr od niemieckiej granicy, gdzie akcent jest bardzo trudny do zrozumienia dla Duńczyków z innych regionów. Dzieci, które grały w filmie pochodziły właśnie stamtąd, ale Jesper Asholt, który wcielił się w rolę ojca, musiał słuchać nagrań wszystkich swoich kwestii i uczyć się odpowiedniej wymowy.

Jannick Lorenzen, który miał jedenaście lat, kiedy kręcono film, dziś nie ma dalszych planów aktorskich: zamierzam z tym skończyć, póki jeszcze jest czas. Chłopiec pojawił się na castingu, tylko dlatego, że jego matka stwierdziła, że to może być ciekawa przygoda. Zgodził się pójść, ponieważ obiecała mu, że zabierze go potem do McDonalda.
Dzięki Bogu, że istnieje McDonalds, mówi Schoenau Fog.
BIOGRAMY TWÓRCÓW

REŻYSER – PETER SCHØNAU FOG

Urodził się w 1971 roku w Danii. Swoją wiedzę reżyserską zdobywał w praskiej szkole filmowej FAMU oraz w Duńskiej Szkole Filmowej w Kopenhadze. Jego film dyplomowy Lille mansk (1999) zdobył ponad 10 międzynarodowych nagród i był prezentowany podczas festiwalu w Cannes w 2000 roku. Film Sztuka płakania jest jego debiutem fabularnym.

FILMOGRAFIA:
2006 Kunsten at grade i kor / Sztuka płakania
1999 Lille mansk
1998 Vildfarelser

ERLING JEPSEN – PISARZ

Urodził się w 1956 roku. Jest jednym z najczęściej inscenizowanych współczesnych duńskich dramaturgów. Debiutował w 1977 roku sztuką Kiks med kniv og gaffel. Pisał dla radia, telewizji, teatru. Pierwszą powieść – Nie ma powodu do dramatyzowania (Ingen grund til overdramatisering) wydał w 1999 roku. Częściowo autobiograficzna Sztuka płakania ukazała się w 2002 roku.

BIBLIOGRAFIA:
1977 Kiks med kniv og gaffel
1980 Polledreng kommer hjem
1981 Fars lille pige
1981 Freddys Bar
1982 Hekseskud
1989 Undulaterne
1991 Manden som ville lćre kunsten at sprćlle
1992 Elskende i et fodgćngerfelt
1992 Tasketyven og kammertonen
1993 En farlig mand
1993 Med dame pĺ og hele lortet
1993 Nćste ĺr bliver řllet bedre
1995 Nĺr bare det kommer fra hjertet
1998 Muhammad Ali svigter aldrig
1999 Ingen grund til overdramatisering
1999 Snefnugget og řjećblet
2000 Manden som bad om lov til at vćre her pĺ jorden
2001 Dansemus
2001 Kuren
2002 Kunsten at grćde i kor
2003 Anna og tyngdeloven
2004 Frygtelig lykkelig
2004 Manden fra Estland
2006 Fire spil
2006 Med venlig deltagelse