CZARNA OWCA zwraca uwagę na pewne stereotypy. Większość ludzi myśląc o Nowej Zelandii widzi owce i krajobrazy. Staram się przy użyciu tych samych elementów wykreować pełne grozy, brutalne sceny, by podważyć ten utarty wizerunek.
To niesamowite, jak łatwo można zamienić owce w potwory, wykorzystując ich naturalne cechy. Tak naprawdę są przecież silnymi bestiami, mają ostre kopyta, ostre zęby oraz czarne, niczym jaszczurka, oczy. Wystarczy odrobina wysiłku, by zobaczyć je jako straszne i niebezpieczne zwierzęta, a kiedy ma się do tego całe stado, tysiące owiec, efekt może być przerażający.
Wiele zabawnych momentów w tym filmie wzięło się po prostu z samej natury owiec i specyficznego do nich podejścia nowozelandczyków. Są u nas postrzegane jako głupie, a mimo to stanowią podstawę niezliczonej ilości turystycznych pamiątek. Oczywiście to jest film o nas, jakżeby inaczej?”
CZARNA OWCA dotyka także trosk o czasy, w których żyjemy. Dramat przemysłu mięsnego jest wstydliwym sekretem Nowej Zelandii....”
„Angus odzwierciedla inne stanowisko, zadając pytania niczym z debaty na temat miejsca inżynierii genetycznej w obecnym świecie, tego, czy można poprawiać coś, co stworzyła natura. Oczywiście nie można z miejsca odrzucać takiej postawy, choć w tym filmie Angus popada w taką w tym skrajność, że trudno powiedzieć, iż takie stanowisko jest dla nas dobre.”
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
